Bob marley เพราะฟุตบอลคืออิสรภาพ
บ็อบ มาร์เลย์ เกิดในชุมชนคนผิวดำ ในเมืองเชนต์เเอน ของประเทศจาไมกา พออายุ 17 ปี ก็เริ่มทุ่มเทให้กับการร้องเพลง เเละฝึกฝนอย่างจริงจัง โดยเริ่มจากการร้องในโรงภาพยนต์ เเละใช้เวลาหลังจากเลิกเรียนหัดร้องเพลงกับเพื่อนๆ เเทนการทำการบ้าน จนได้มีโอกาสเรียนรู้ด้านดนตรี จากศาสตราจารย์ข้างถนนที่มีความสามารถทางดนตรีอย่างเยี่ยมยอด
และใน ปี 1960 จังหวะเพลงสกาเริ่มช้าลงเปลี่ยนเป็น ร็อคสเตดีจนผสมผสานระหว่างอเมริกากับจาไมก้ากลายมาเป็น ดนตรีที่เรียกว่า”เร็กเก้”เเต่ยังไม่เป็นที่นิยมเพราะกระเเสเพลงร็อคยังร้อนเเรงอยู่ เวลาผ่านไปบทเพลงเร็กเก้เริ่มเป็นที่นิยมมากขึ้น จนเรารู้จักราชาแห่งเพลงเร็กเก้ที่มีนามว่า บ็อบ มาร์เลย์
นอกจากเขาจะรักในเสียงดนตรีแล้ว อีกหนึ่งสิ่งที่เขาคลั่งไคล้ จนเปรียบเสมือนชีวิตจิตใจไม่แพ้กับดนตรีนั่นก็คือ การเล่นฟุตบอล ในสมัยเด็กๆ เขามักจะเล่นฟุตบอลกับเพื่อนในสลัม พอโตขึ้นมามีชื่อเสียง เงินทองมากมาย หลังว่างจากการจับไมค์ เขาก็จะหันมาจับสตั๊ดสวมเท้าไปเตะเล่นฟุตบอล เขาเล่นในตำแหน่งกองกลาง ซึ่งมีทั้งความเร็วและความคิดสร้างสรรค์ ไอดอลที่เขาชื่นชอบก็คือ เปเล่ และเชียร์ทีมซานโตส สโมสรในบราซิล
บ็อบ มาเลย์ได้ลงเล่นฟุตบอลนัดพิเศษ เขาได้รับอาการบาดเจ็บเล็กน้อยจากแมตช์ดังกล่าว หลังจากถูกนักข่าวคนหนึ่งเยียบเข้าที่เท้าจนเป็นแผลและมีเลือดไหล แต่บ็อบ มาร์เลย์ ก็ยังเล่นคอนเสิร์ตต่อไปและเตะบอลอย่างต่อเนื่อง โดยที่แผลนั้นก็ยังไม่หายสักที จนวันหนึ่งแผลดังกล่าวเกิดอาการติดเชื้อ จนแพทย์ต้องบอกให้บ็อบตัดนิ้วโป้งที่เท้าออก ก่อนที่มันจะลุกลาม แต่บ็อบ มาร์เลย์ ตอบคุณหมอท่านนั้นว่า ร่างกายของเราเปรียบเสมือนโบสถ์ พวกเราจะไม่ยอมให้ใครมาล่วงละเมิด ทำร้ายอวัยวะในส่วนใดของเราเด็ดขาด
และในปี1980 บ็อบ มาร์เลย์ ได้รับเกียรติร่วมเล่นดนตรีและเป็นผู้นำงานเฉลิมฉลองประกาศเอกราชในซิมบับเว แต่ทว่าหลังจากนั้นไม่กี่เดือน เชื้อจากแผลดังกล่าวลุกลามไปที่ปอดและสมอง และในปี 1981 สามปีจากอุบัติเหตุการเล่นฟุตบอล บ็อบ มาร์เลย์เสียชีวิตในสหรัฐอเมริกา ด้วยวัยเพียง 36 ปี จากโรคมะเร็งที่เกิดจากการลุกลามเนื้องจากแผลที่บริเวณนิ้วเท้าของเขานั่นเอง
“ ฟุตบอลคือสิ่งที่มีความหมายในตัวของมันเอง ฟุตบอลมีโลกของมัน มีจักรวาลของมัน ฟุตบอลคืออิสรภาพและเสรีภาพ ” กล่าวโดย บ็อบ มาร์เลย์ ในปี 1979
